Jak postawić granice?

"Nie umiem stawiać granic" – mówi do mnie ostatnio moja kursantka.

"Na czym to polega?" pytam.

"Nie wiem, wszyscy wchodzą mi na głowę, Nie jestem asertywna"

Zdanie „Nie umiem postawić granic” słyszę od menedżerów, kierowników dosyć często - i to obydwu płci.

I co dziwne – każdy opisuje mi zupełnie inne sytuacje, z którymi się mierzy, które częstokroć go przerastają.

Jeśli mierzysz się z tym samym problemem, usiądź na chwilę i przeanalizuj kilka minionych zdarzeń, podczas których wiesz, że Nie postawłeś/aś granic w odpowiednim czasie. Że ktoś sprytnie z tego skorzystał.

Patrząc retrospektywnie zaobserwuj, przypomnij sobie, na czym polegał brak stawiania granic w Twoim przypadku.

W zależności od tego, jak to się objawia u Ciebie, niektóre rekomendacje będą skuteczne, inne Nie.

Dlatego ogromnie ważne jest, abyś uświadomił/a sobie, czym dokładnie ten brak stawiania granic u Ciebie się objawia.

Jeśli trudno Ci samemu/samej taką analizę przeprowadzić, w kilku kolejnych odcinkach przedstawię konkretne przykłady. Jeśli zauważysz, że u Ciebie jest podobnie, będziesz mógł/mogła z tych rekomendacji skorzystać.

Jeśli to było „zakrzyczenie Ciebie” – Nie pozwól na to, aby ktokolwiek podnosił na Ciebie głos, opcji jest kilka:

1. ignorujesz to, zwracając się do kogoś z życzliwym uśmiechem, mówisz normalnym tembrem głosu, nawet nieco ciszej niż zazwyczaj (wewnętrznie na pewno Cię to porusza, ale – Nie dajesz tego po sobie poznać, trzymasz profesjonalizm) – automatycznie rozmówca za chwilę również ściszy głos
2. jeśli to Nie przynosi zadowalającego skutku, prosisz o to, abyście spotkali się za kwadrans, 30 minut – czekasz, aż największe wzburzenie tej osoby minie
3. możesz też powiedzieć „ok, a teraz po kolei, od początku i o 30 decybeli niżej proszę” – zwracając się do kogoś z życzliwym uśmiechem

Na bazie powyższych przykładów wybierz sobie taką reakcję, która będzie dla Ciebie najłatwiejsza na początek, która pomoże Ci krok po kroku zmieniać dotychczasowe nawyki.

Naucz ludzi, z którymi współpracujesz, że Nie akceptujesz dotychczas tolerowanych zachowań – podnoszenia głosu.

Pamiętaj jednak, że jeśli tak było od zawsze, nagle ludzie Nie zmienią swojego postępowania, ale dzięki Twojej konsekwencji to nastąpi. Co niewątpliwie będzie bardzo korzystne dla Ciebie, bo Nie będziesz zakrzyczany/a, a agresja często przecież paraliżuje i uniemożliwia logiczne myślenia.  ale też pomoże wszystkim wokół.

Nie ma przyzwolenia na krzyk. Nie ma przyzwolenia na podnoszenie głosu na kogokolwiek, kiedykolwiek.

Pamiętaj, krzyczy ten, kto Nie ma argumentów.

Powodzenia i dobrego dnia Ci życzę – bądźmy w kontakcie

A jak jest u Ciebie ze stawianiem granic, z asertywnością?